Επιτάφιος Περικλέους

Άξιος θαυμασμού, ωστόσο, είναι ο λόγος τού Περικλή όταν αναφέρεται στους νεκρούς τού πολέμου με την ξεχωριστή τιμή και τον άπειρο σεβασμό που αρμόζει σε κάθε πεσόντα υπέρ πατρίδος. Η εκτεταμένη εξύμνηση τής υψηλής αρετής των μαχητών τής ελευθερίας και ο περίτρανος εγκωμιασμός τού εκ φύσεως υπέρτατου αγαθού τής φιλοπατρίας, καθώς και η απαράμιλλα τεκμηριωμένη προβολή τής ανδρείας των νεκρών ηρώων ως αθάνατου «παραδείγματος προς μίμηση» κοσμούν μνημειωδώς τον «Επιτάφιο» και ευφυώς αναδεικνύουν τα ακλόνητα ερείσματα τού αέναου μεγαλείου τού Ελληνισμού. Σε αυτές εδώ τις εξαίσιες γραμμές ο εμπνευσμένος ομιλητής αποτυπώνει την βαθύτατη ταυτότητά του, εκείνη τού διαχρονικού Έλληνα πατριώτη, αλλά και την αδιασάλευτη πίστη του στις αληθινές και ιστορικώς αποδεδειγμένες ελληνικές ηθικές αξίες που καθιστούν ευγενή οπλίτη μόνον τον ενάρετο πολίτη, και αξιοσέβαστο φίλο ή αντίπαλο μόνον τον ενσυνείδητο πατριώτη.